استاد لایق شیرعلی تواناترین شاعر نیمۀ دوم قرن بیست تاجیکستان بود که آثار گرانقدری از خود به میراث گذاشت. با آمدن او به میدان شعر و ادب روح تازهای به پیکر یخبسته و شعارزدۀ شعر تاجیکی دوران شوروی دمیده شد؛ راه و روش، موضوع، طرز بیان و زبان شعر تازگی گرفت. لایق با شور و شوق مختص خود وارد این میدان گشت و شعر اصیل را دوباره به کرسی خودش نشاند. در شعر او تقریباً تمام انواع شعری را میتوان دید: قصیده، غزل، رباعی، دوبیتی، چهارپاره و غیره، اما از این میان، این شاعر بیشتر به غزل و رباعی و دوبیتی گرایش داشته است.