دیپلماسی در شاهنامه (بررسی روابط بینالملل و آداب دیپلماسی در شاهنامۀ فردوسی)
این رساله به بحث و بررسی روابط فرهنگی و آداب دیپلماسی در شاهنامۀ فردوسی میپردازد. ازآنجاکه تلاش برای کاربرد علوم انسانی از اولویتهای پژوهشگران و ادبیاتشناسان عصر کنونی است، بنابراین درک این ضرورت و شناخت جایگاه و اهمیت دیپلماسی در بهبود وضعیت و موقعیت کشورها بسیار مؤثر است.
بر اساس نظریههای دانشمندان علوم سیاسی و روابط بینالملل بهرهگیری از ابزار دیپلماسی از عناصر قدرتمند کارگزاران سیاسی کشورها محسوب میشود و از آن بهعنوان اهرم سیاست خارجی در کنار سایر ابزارهای قدرت، از جمله نیروی نظامی و فرهنگ و اقتصاد، استفاده میشود.
این کتاب به شیوهای دانشورانه و کاربردی، جهان سیاسی، اندیشۀ سیاسی، عناصر ساختار حکومت، وظایف، نقشها و کارکردها، روابط درونی و بیرونی حکومتهای باستانی ایران، بهویژه ساسانیان را در زمینۀ علوم سیاسی بر ما نمایان میسازد. ازآنجاکه آیین حکومتداری و شهریاری برای رسیدن به جامعهای آرمانی و انسانی از دیرباز در سرزمین کهن ما رونق بسزایی داشته است، شاهنامه بهعنوان تاریخ منظوم شهریاری و اساسنامۀ کشورداری پیشینیان، توانسته است بسیاری از دستورالعملهای مملکتداری را در لابهلای صفحات خود حفظ نماید.
نویسندۀ کتاب حاضر، علی سهامی، در کوشیده است تا در این اثر، با تکیه بر موضوع «روابط فرهنگی و آداب دیپلماسی در شاهنامه»، به طور کلی بررسی حکومت و عناصر ساختاری آن در شاهنامه، جهان سیاسی و روابط خارجی بپردازد.
این کتاب دارای چهار فصل است که عبارتاند از: کلیات و تعاریف؛ فرهنگ و دیپلماسی فرهنگی؛ دیپلماسی و روابط بینالملل در شاهنامه؛ آداب دیپلماسی در شاهنامه.
کتاب دیپلماسی در شاهنامه (بررسی روابط بینالملل و آداب دیپلماسی در شاهنامۀ فردوسی)، نوشتۀ علی سهامی است که انتشارات فصل پنجم آن را در ۲۶۴ صفحه، با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و بهای ۳۵هزار تومان به چاپ رسانیده است.
معرفی: علیرضا طیبی