نامۀ بایسنغر
هرات شهری است کشف نشده، هنوز بسیاری از متون و منابع مهم این شهر چاپ و منتشر نشده است. از طرفی محققان در گوشه و کنار دنیا این ویژگی هرات را کشف کرده و مشغول تحقیق در این حوزه هستند. به منظور اینکه بتوان این دست از آثار مربوط به هرات را برای پژوهشگران معرفی کرد و از پراکنده شدن بیشتر مباحث هراتپژوهی در مجلات مختلف دنیا کم کرد، سالنامۀ «نامۀ بایسنغر» بنیان گذاشته شده است.
نخستین شمارۀ مجلۀ «نامۀ بایسنغر» شامل پنج بخش اصلی است که عبارتاند از: جستوجو، هراتشناسی، هریوکان، عرضهداشت و تازه درگذشتگان.
بخش «جستوجو»، عنوانی است که برای بخش نخست مجله و مقالات آن انتخاب شده است. این بخش شامل این مقالات است: «سهم میرعلیشیر نوایی در رشد موسیقی علمی و عملی عهد تیموریان»، اسدالله شعور؛ «کتابشناسی و مقالهشناسی جلالالدین صدیقی»، حبیب پنجشیری؛ «صدای جامی در هرات»، خلیلالله افضلی؛ «تاریخ وصّاف؛ نسخهای ارزشمند از کتابخانۀ بایسنغر میرزا»، شیوا میهن؛ هراتپژوهی در شبهقاره، پیشینه و گستره»، عارف نوشاهی؛ «ریشه و پیشینۀ قوم جمشیدی»، عبدالعظیم صدیقی؛ «فولکلور هرات در آغاز سدۀ دهم هجری قمری»، محمد جعفری قنواتی؛ «لغات و اصطلاحات عوام در شعر ناظم هروی»، محمدآصف فکرت؛ «سبکشناسی نثر تذکرۀ میرزا محمدرضا برنابادی»، معروفه صدیقی؛ «ساختارشناسی و شناسایی سرچشمههای تألیف قصیدۀ تحفةالافکار میر علیشیر نوایی»، نورعلی نورزاد.
بخش «هراتشناسی» به معرفی دستنویسهای کتابتشده در هرات و کتابهای مرتبط با این شهر و سکههای ضربشده اختصاص دارد.
بخش «هریوکان» در موضوع معرفی مشاهیر هرات و خاطرات آنهاست.
در بخش «عرضهداشت» گزارشهای کاری، معرفی برنامههای فرهنگی و هنری و فعالیتهای تحقیقی مؤسسه به چشم میخورد.
«تازه درگذشتگان» نیز به درگذشت دکتر محمدحسین بهروز اختصاص دارد.
کتاب «نامۀ بایسنقر»، به سردبیری دکتر خلیل الله افضلی است که از سوی مؤسسۀ تحقیقی ــ پژوهشی بایسنقر در ۳۴۶ صفحه و با شمارگان ۵۰۰ نسخه، منتشر شده است.
معرفی: علیرضا طیبی