ملت قزاق قرنها دارای ادبیات شفاهی ــ فوکلوریک بسیار غنیای بوده است. ادبیات کتبی قزاقها از دهۀ هشتم قرن نوزده میلادی شروع شد. گرچه در به وجود آمدن و گسترش این ادبیات سهم نویسندگانی چون «ابراهیم اولتین سارین»، «چاکن ولیخاناف» و دیگران زیاد است، رشد ادبیات کتبی قزاق را با نام پایهگذار آن، «آبای قونانبایف»، همراه میدانند. وی با نوشتههای خود ادبیات کلاسیک قزاق را به پایهای رساند که شهرت آن از مرزهای قزاقستان فراتر رفت و در ردیف ادبیات سایر کشورهای جهان قرار گرفت.
آبای قونانبایف، شاعر و متفکر بزرگ قزاق، در سال ۱۸۴۵ میلادی در دامنۀ کوههای «چنگیز» حومۀ شهر «سمیپلانینسک»، واقع در قزاقستان چشم به جهان گشود. او مبارزی آشتیناپذیر با ساختار حاکم بود و حاکمان فئودال وقت و محیط فاسد و خراب جامعه را به نقد میکشید. آبای تمام فعالیتهای شاعری و انسانی خویش را برای رهایی تودههای مردم از ظلم و ستم حاکمان وقت و دوری از جهل و بیسوادی به کار برد.
این مجموعه اندیشههای اجتماعی، سیاسی، مبارزاتی، اخلاقی و فلسفی این شاعر قزاق را در بر میگیرد و گامی است در راه آشنا نمودن مردم ایران با آثار این شاعر بزرگ و سایر شاعران و نویسندگان قزاق.
کتاب نصیحتنامه، شامل نوشتههای آبای قونانبایف، شاعر قزاق، و با ترجمۀ دکتر صفر عبدالله، استاد دانشگاه آبلایخان در آلماتی و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که نشر خردگان آن را در ۱۳۴ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه، به بهای ۲۶هزار تومان منتشر کرده است.
معرفی: علیرضا طیبی